ΡΕΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ Λεμεσού

Αν οι πόνοι δεν είναι σοβαροί ή ανυπόφοροι και διαρκούν λίγες µόνο ηµέρες, τότε  είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι το πρόβληµα ίσως ξεπεραστεί από µόνο του. Αλλά τι γίνεται αν δεν ξεπεραστεί; Τι γίνεται αν επανεµφανιστεί;  Πώς θα γνωρίζετε πότε να συµβουλευτείτε  ένα γιατρό;

Θα πρέπει να συµβουλευθείτε ένα γιατρό ρευµατολόγο όταν:

• Ο πόνος επιµένει

• Ο πόνος επανεµφανίζεται µετά από µερικές εβδοµάδες

• Ο πόνος είναι τόσο έντονος, ωστε να έχετε δυσκολίες στις καθηµερινές σας δραστηριότητες

• Υπάρχει διόγκωση µιας ή περισσοτέρων αρθρώσεων

• Ξοδεύετε αρκετό χρονικό διάστηµα ανησυχώντας για το πρόβληµα Προτού  όµως συµβουλευτείτε  το  ρευµατολόγο,  καλό  θα είναι να κρατήσετε ορισµένες σηµειώσεις ως προς τον πόνο και τα άλλα τυχόν προβλήµατά σας, όπως:

• Πότε ξεκίνησε το πρόβληµα και σε ποιο βαθµό σας απασχολεί

• Αν υπάρχει κάτι που το κάνει να γίνεται καλύτερα ή χειρότερα

• Αν υπάρχει κάποια αλλαγή στη διάρκεια της ηµέρας ή από ηµέρα

   σε ηµέρα

• Αν έχει αποτέλεσµα η οποιαδήποτε θεραπεία έχετε ήδη πάρει

• Αν υπάρχει κάποιος στην οικογένειά σας που να έχει παρόµοιο πρόβληµα

Τα άτοµα µε ρευµατισµό αποτελούν το µεγαλύτερο τµήµα του πληθυσµού που ζει µε ιατρικές καταστάσεις µεγάλης χρονικής διάρκειας. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 14% του συνολικού πληθυσµού επηρεάζεται από τον ρευµατισµό (103 εκατοµµύρια Ευρωπαίοι πολίτες και 1.400.000 Έλληνες πολίτες).

Η συχνότερη ρευµατική πάθηση( ≥ 10%) είναι ο πόνος στη ράχη και η οστεοαρθρίτιδα. Λιγότερο συχνές  παθήσεις (5%-9,9%) είναι η οστεοπόρωση, η τενοντίτιδα και η θυλακίτιδα. Πολύ λιγότερο συχνές (1%-4,9%) είναι η οστεοαρθρίτιδα, η ουρική αρθρίτιδα, η ινοµυαλγία, και η κήλη µεσοσπονδύλιου δίσκου. Σπανιότερες (≤1%) είναι η ρεµατοειδής αρθρίτιδα, η νεανική ρευµατοειδής αρθρίτιδα και οι νόσοι του συνδετικού ιστού, όπως ο συστηµατικός ερυθηµατώδης λύκος, το σκληρόδεµα, οι αγγειϊτιδες κ.α. Ανεξάρτητα από την πάθηση, η συχνότητά της ποικίλει ανάλογα µε την ηλικία, το φύλο και την φυλή.

Ο όρος ρευματισμός προέχεται από το ουσιαστικό ρεύμα (παράγωγο του ρήματος ρέ) και την κατάληξη –ισμό. Η λέξη ρεύμα αναφέρεται στην κίνηση [υγρού αερίου, δύναμης (ηλεκτρική ή μαγνητική)] προς ορισμένη κατεύθυνση.

0 Έληνας γιατρός Γαληνός (Πέργαμος 128-200 μ.Χ.) πίστευε ότι οι παθήσεις των αρθρώσεων οφείλονται σε διαταραχή της κίνησης ενός εκ των τεσσάρων χυμών (αίμα, φλέγμα, κίτρινη και μέλαινα χολή )που εθεωρείτο ότι υπήρχαν στον ανθρώπινο οργανισμό–οι χυμοί είχαν σχέση με τις νοητικές και ψυχικές ιδιότητες του κάθε ανθρώπου.Έτσι, ο Γαληνός µε το γενικό όρο ρευµατισµός, που πιθανόν πρώτος χρησιµοποίησε, περιέγραψε γενικά τις παθήσεις των αρθρώσεων.

Ο όρος ρευµατισµός χρησιµοποιείται µέχρι σήµερα και µάλιστα παγκοσµίως. Επίσης, η απόδοση  της  λέξης  ρευµατισµός σε διάφορες γλώσσες προέρχεται ετυµολογικά από την ελληνική λέξη (π.χ. Αγγλικά: rheumatism, Γαλλικά: rheumatisme, Γερµανικά: rheumatismus).

Ο όρος «ρευµατοπάθεια» αναφέρεται γενικά σε παθήσεις που προσβάλλουν κατά κύριο λόγο το µυοσκελετικό σύστηµα. Μια χρόνια άσηπτη φλεγµονή του συνδετικού ιστού  που υπάρχει άφθονος στο σύστηµα αυτό, οδηγεί στην εκδήλωση χρόνιας αρθρίτιδας ή µυοσίτιδας ή ενθεσίτιδας που αποτελούν τις κυρίαρχες εκδηλώσεις των ρευµατικών παθήσεων.

Στην κοινή γνώµη, οι ρευµατοπάθειες συνδέονται µε τη µεγάλη ηλικία. Η αντίληψη αυτή δεν είναι σωστή, γιατί αρκετές από τις ρευµατοπάθειες που προσβάλλουν  τους ενήλικες προσβάλλουν επίσης και  τα  παιδιά. Προσβάλλουν  όλες  τις  ηλικίες, από παιδιά µέχρι γέρους και άτοµα ηλικίας µεταξύ  20-45  χρονών.

 

Οι περισσότερες ρευµατικές παθήσεις είναι αγνώστου αιτιολογίας. Επηρεάζεται η οµαλή λειτουργία του συστήµατος µε αποτέλεσµα  να προσβάλλονται  ζωτικά  όργανα  όπως αρθρώσεις, νεφρά, οστά, καρδιά. Τα περισσότερα ρευµατικά νοσήµατα δεν απειλούν άµεσα αλλά µπορούν να οδηγήσουν σε µεγάλου βαθµού αναπηρίες.

Σήµερα, επικρατεί η άποψη ότι πολλοί παράγοντες συµβάλλουν στην εκδήλωση µιας ρευµατοπάθειας. Οι κυριότεροι είναι το γενετικό υλικό του  ατόµου, ορµονικοί και ψυχογενείς παράγοντες και εξωγενείς παράγοντες, όπως π.χ. ιογενείς λοιµώξεις που επιδρούν στον οργανισµό και στο ανοσιακό σύστηµα σε δεδοµένη στιγµή.

Τα νοσήµατα αυτά δεν είναι κληρονοµικά. Υπάρχουν όµως ορισµένες οικογένειες στις οποίες περισσότερα από ένα µέλη είναι δυνατό να εμφανίσουν κάποια ρευµατοπάθεια και µάλιστα όχι απαραίτητα την ίδια.

Υπάρχει δηλαδή «οικογενής προδιάθεση» για τις ρευµατοπάθειες, που είναι συνδεδεµένη µε το γενετικό υλικό της συγκεκριµένης οικογένειας. Τέλος, τα ρευµατικά νοσήµατα δεν είναι µεταδοτικά.